تولید کار و تنویید از آب پنیر توسط مخمر قرمزرنگ ردوترولا آکنیوروم ، جداسازی شده از شیره درختان توس طالقان

html,body { border: 0px } body, div, span { direction:ltr background-color:f6fbf1 font-family:tahoma, helvetica, sans-serif margin:2,0,2,0 color:#000000 text-decoration: none font-size: 12px line-height:2.2 text-align:justify} p { font-size: 12px margin-top: 0 margin-bottom: 0 } tbody { font-size: 11px margin-top: 0 line-height:2.2 margin-bottom: 0 text-align:justify } a:link,a:active,a:visited {color: 133a02 text-decoration: none font-size:12px } .tbl { border-collapse: collapse border: 2px solid #54b444 } .tbld, .tbld_even, .tbld_odd, .tblh, .tblf { border: 1px solid #54b444 padding: .3em }.tblh { background-color: #8db983 font-weight:bold } .tbld_odd { background-color: #d5ebcf } .tbld_even { background-color: #e9f4e9 } کاروتنوییدها از مهم ترین و رایج ترین رنگیزه های طبیعی هستند، که وظایف بیولوژیک مهمی را در موجودات زنده بر عهده دارند، و هم چنین، رنگ مشخص و جذابی را به بسیاری از حیوانات پرورشی می بخشند. در دو دهه اخیر استفاده از کاروتنوییدهای با منشا میکروبی، به علت دارا بودن مزایایی چون طبیعی و مقرون به صرفه بودن آنها، مورد توجه پژوهشگران واقع شده است. در این بین، مخمرهای تولیدکننده کاروتنویید با توانایی مصرف لاکتوز به ندرت جداسازی شده اند، و اطلاعات کمی در زمینه تولید کاروتنوییدهای مخمری با استفاده از سوبستراهای حاوی لاکتوز، از جمله آب پنیر گزارش شده است. در این تحقیق یک سویه از مخمر قرمز رنگ مولد کاروتنویید به نام ردوترولا آکنیوروم از شیره درختان توس منطقه ماسه چال طالقان جداسازی گردید و توسط آزمون های میکروسکوپی، ماکروسکوپی و بیوشیمیایی شناسایی شد. نتایج نشان داد که مخمر جداسازی شده توانایی مصرف لاکتوز و تولید کاروتنویید را تواماً دارا می باشد. ارزیابی شرایط مطلوب کشت مقادیر ماکزیمم بیوماس و کاروتنویید را به ترتیب معادل 9/9 گرم در لیتر و 290 میکروگرم در گرم برآورد نمود. ضمناً آنالیز شیمیایی عصاره کاروتنوییدی استخراج شده از این مخمر، موید حضور بتاکاروتن، ترولین و ترولورودین، به عنوان کاروتنوییدهای اصلی تولید شده بود. با توجه به این که آب پنیر یک از فراورده های جانبی صنایع پنیرسازی کشور است، و متاسفانه در حال حاضر اکثراً به هدر می رود و باعث آلودگی محیط زیست می شود، استفاده از این ماده در تولید مواد باارزشی چون کاروتنوییدها می تواند از اهمیت شایانی برخوردار باشد.